Jouw arts kan om verschillende redenen de inleiding van de bevalling aanraden. Heel vaak is het omdat de zwangerschap de normale termijn heeft overschreden. Inderdaad, het lijkt misschien vreemd, maar na 42 weken kan de gezondheid van de baby en de moeder bedreigd worden. Ook wanneer het water gebroken is en er op natuurlijke wijze geen weeën op gang komen is een inleiding van de bevalling noodzakelijk. De baby is op dat moment niet meer beschermd door de vloeistof in de vruchtzak en dit verhoogd het risico op infectie voor de baby en voor de moeder. Het inleiden van de bevalling wordt in medische kringen ook wel het induceren van de arbeid genoemd. De inductie van arbeid maakt contracties mogelijk die moeten bijdragen tot de opening van de baarmoederhals. Om vaginaal te kunnen bevallen moet jouw baarmoederhals verwijd worden tot ongeveer 10 cm. Vooral bij een eerste bevalling kan dit tijd en geduld kosten. We mogen het inleiden van de bevalling niet verwarren met het uitlokken van de weeën wanneer deze al begonnen zijn. Wij leggen voor jou de verschillende manieren uit om een bevalling in te leiden

Hoe kan een bevalling worden ingeleid

Er zijn verschillende manieren om de weeën op te wekken. Als uw arts besluit dat het jouw bevalling moet worden ingeleid zal hij dit eerst met jou bespreken en bekijken aan welke methode je de voorkeur geeft. De keuze van de methode is afhankelijk van een aantal specifieke factoren. Het is belangrijk dat jij akkoord gaat met de gebruikte methode om jouw bevalling in te leiden. Daarom is het belangrijk dat jij je bewust bent van de pro’s en contra’s van de verschillende methoden.

De membranen scheiden van de baarmoeder

Je baby baadt als het ware in het vruchtwater dat bescherming biedt tegen infecties. Twee vliezen zorgen ervoor dat de vloeistof in de baarmoeder blijft. Tegen het einde van de zwangerschap kan jouw arts voorstellen om de soepelheid van jouw baarmoederhals te stimuleren door de membranen los te maken van de baarmoeder. Dit is een eenvoudige methode die in het kabinet van de arts kan uitgevoerd worden. Om dit te doen plaats de arts zijn vingers in de baarmoederhals en scheidt de vliezen voorzichtig van de baarmoeder. Bij veel vrouwen beginnen de weeën dan binnen de 48 uur. Studies geven aan dat dat deze methode effectief is en het risico dat de zwangerschap de 42 weken overschrijdt verminderd. Het is wel zo dat sommige vrouwen pijn of een onaangenaam gevoel ervaren na het losmaken van de vliezen. In feite kan de baarmoeder sneller geïrriteerd geraken en kunnen er milde contracties volgen die ineffectief zijn. Dat wil zeggen dat et deze contracties niet direct naar bevallingsarbeid zullen leiden. De werkwijze verhoogt ook het risico op vaginale bloedingen.

Het breken van de vliezen

Een veel voorkomende methode om de bevalling is te leiden is de membranen breken en een paar uur wachten om te zien of de weeën spontaan zullen beginnen. Voordat de procedure van de kunstmatig gebroken vliezen start, doet de arts eerst een vaginaal onderzoek om te kijken of de baby goed gepositioneerd is ten opzichte van de baarmoederhals. De baarmoederhals moet minimaal 2 cm verwijd zijn vooraleer de arts de vliezen kan breken. Om dit te doen lokaliseert hij de vruchtzak die de baby omringt en breekt die met een klein steriel haakje. Je kunt enig ongemak voelen tijdens het onderzoek, maar het breken van de vliezen op zich is pijnloos.

Gebruik van prostaglandinen of ballon

Een andere veel voorkomende manier om weeën op te wekken bestaat uit het inbrengen van een gel met prostaglandinen of stuk weefsel gedrenkt in prostaglandinen in de cervix. Het geneesmiddel in de gel of doek kan bijdragen tot het rijpen en soepel maken van de baarmoederhals om de weeën te laten beginnen. Soms plaats men een ballonnetje in de baarmoederhals om de rijping en dilatatie van de cervix te bevorderen. Zodra de ballon volledig in de baarmoederhals zit wordt deze gevuld met steriel water. Vervolgens wordt druk uitgeoefend zodanig dat de baarmoederhals uitzet. Het plaatsen van de ballon kan leiden tot enig ongemak, maar de meeste vrouwen voelen geen pijn eenmaal die opgeblazen is. Na ongeveer 12 uur kun je ontsluiting van ongeveer 3 cm hebben.

Gebruik van oxytocine

Als geen van de hierboven beschreven werkwijzen werkt zal de arts oxytocine toedienen om de contracties kunstmatig te activeren. Oxytocine is een hormoon dat normaal ook door het lichaam wordt geproduceerd om de bevallingsarbeid te stimuleren. In het ziekenhuis krijg je een synthetische versie van dit hormoon intraveneus toegediend.
Zwangerschapskleding

Bekijk ook eens: